SANTA MUERTE / Η λατρεία του Θανάτου(;) - Μια προσέγγιση
www.youtube.com/watch?v=ssI96kBTQF4
Η λατρεία του Θανάτου μας οδηγεί στο Μεξικό.
Εκεί όπου οι συνθήκες μας κάνουν να διερωτόμαστε αν υπάρχει όντως "κάτι" το οποίο μπορεί να λατρεύεται ή αν τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι...
Περιπλανιόμαστε σε διάφορες γειτονιές και περιοχές όπου οι πληροφορίες αναφέρουν πως οι κάτοικοι εδώ, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον, είναι πιστοί της λεγόμενης "Αγίας του Θανάτου". Από τις πρώτες σκέψεις που ένας "δυτικός" (με τον όρο "δυτικός" προφανώς και δεν αναφερόμαστε στην γεωγραφική έννοια της λέξης αλλά στον τρόπο σκέψης και στις θρησκευτικές συνήθειες) ενδεχομένως να κάνει, είναι το γιατί να υπάρχει η λατρεία ή έστω η ανάγκη λατρείας μιας θεότητας/οντότητας/δύναμης-ενέργειας, η οποία αφορά τον Θάνατο. Για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό, είναι απαραίτητη η θεώρηση του γενικότερου πλαισίου, των συνθηκών και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα ένα τέτοιο θρησκευτικό/πνευματικό ενέργημα.
Η κατάσταση στην συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή του πλανήτη μας, δυστυχώς, δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Η ανέχεια, η εξαθλίωση, η αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών καθώς και η πρωτοκαθεδρία του εγκλήματος εν γένει, αποτελούν παθογένειες που δεν επιτρέπουν ούτε την βιολογική αλλά ούτε και την πνευματική ανάπτυξη ενός ανθρώπου. Φτώχεια, ναρκωτικά, λαθρομετανάστευση και όνειρα που καταπνίγονται από την γέννησή τους, δοκιμάζουν έναν λαό ο οποίος με λαχτάρα υψώνει τα μάτια προς τον βορρά προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο, το οποίο σχεδόν πάντα, καταφέρνει να ξεγλιστρά μέσα από τα χέρια του. Δεν υπάρχει τίποτε που να είναι δεδομένο, τίποτε που να είναι σταθερό και να μπορεί να εξασφαλίσει μια ασφαλή και αισιόδοξη πορεία προς το αύριο.
Υπάρχει όμως κάτι, το οποίο είναι αναντίρρητο και αδιαμφισβήτητο και αυτό δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Θάνατο! Και εδώ ακριβώς είναι που μπαίνει στην εξίσωση η santa muerte!!! Η λατρεία αυτή, δεν έχει τίποτε το σκοτεινό, το κακό ή το διαβολικό. Πέρα από τις, ενδεχομένως, τρομακτικές μορφές των σκελετών και των νεκροκεφαλών, αποτελεί μια αγωνιώδη προσπάθεια των πιστών της να φέρουν στα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά την προοπτική του θανάτου. Απόκληροι και περιθωριακά στοιχεία που αγωνίζονται καθημερινώς να εξασφαλίσουν λίγο φαγητό και άλλη μια μέρα επιβίωσης πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, γνωρίζουν πολύ καλά μέσα τους πως ο θάνατος είναι η σίγουρη κατάληξη, ο σίγουρος δρόμος που τους περιμένει. Επομένως, προσπαθώντας να κατευνάσουν τον ίδιο τους τον φόβο για το μοιραίο, καταφέρνουν μέσα από τον μανδύα της θρησκευτικότητας, όχι μόνο να συμφιλιωθούν με αυτό αλλά και να το μετατρέψουν σε ένα ενδεχόμενο, σε μια ελπίδα για μια καλύτερη "ζωή" σε ένα άλλο επίπεδο, μακριά από τις δυσκολίες και τα βάσανα της γης και της ύλης.
Θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε ακόμα πιο μακριά, με το να εισάγουμε μια, όχι ακριβώς θεωρία αλλά έναν αιρετικό(;) παραλληλισμό, ανάμεσα στον σημερινό Μεξικανό πιστό της λατρείας του θανάτου και στον μέσο θρησκευόμενο άνθρωπο της εποχής του μεσαίωνα: Σκληρός και καθημερινός αγώνας για την επιβίωση, κλονισμένη σωματική και ψυχική υγεία, ανασφάλεια και φόβος από την μία μεριά και από την άλλη, η προοπτική για μια ζωή απαλλαγμένη από βάσανα και την φοβερή απειλή του θανάτου! Μια ζωή μετά τον θάνατο, η οποία τόσο για τον Χριστιανό του Μεσαίωνα όσο και για το σύγχρονο Μεξικανό, φάνταζε και φαντάζει το καλύτερο δυνατό αντίδοτο απέναντι στις πίκρες και την δυστυχία του μάταιου τούτου κόσμου!!!