Μια ταινία που μας πηγαίνει σχεδόν 13 χρόνια πίσω. Και όχι μόνο...
Μας πηγαίνει, με έναν τρόπο σκληρό και ενοχλητικό, μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής και του ανθρώπινου μυαλού. Το Silent Hill αποτελεί μια μεγαλειώδη αναπαράσταση της ζωής, της ποιότητας, της αμαρτίας, του θανάτου και του εξαγνισμού μας. Το σενάριο και η ιδέα, είναι παράλληλα το έγκλημα και η τιμωρία μας, οι συνέπειες των αμαρτιών και οι τύψεις μας. Είναι όλα εκείνα που είμαστε ικανοί να κάνουμε όταν μας τυφλώνει ο φανατισμός και η "πίστη". Αλλά και όλα εκείνα που είμαστε πρόθυμοι να πραγματοποιήσουμε όταν τελικά αντιληφθούμε ποιος είναι ο πραγματικός μας εχθρός, όταν επιλέξουμε να δούμε με τα μάτια της ψυχής και της συνείδησης.
Επικοί παραλληλισμοί, ο ανελκυστήρας που κατεβάζει την Ρόουζ στην ίδια την κόλαση και "στα βάθη της συνειδήσεώς της", η παιδική φιγούρα της Σάρον που, από την μια στιγμή στην άλλη, ενσαρκώνει το Φως και το Σκοτάδι με χαρακτηριστική ευκολία και τόσοι άλλοι χαρακτήρες, ο καθένας με το δικό του ιδιαίτερο βάρος.
Σκοτεινές και ερεβώδεις τοποθεσίες, συγκλονιστική φωτογραφία και ατμόσφαιρα (καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι μεταφέρθηκε στον κόσμο των videogames με τρομακτική επιτυχία).
Το Silent Hill δεν είναι απλώς μια ταινία τρόμου... Κάλλιστα μπορεί κανείς να την παρακολουθήσει ως τέτοια αλλά θα έχει χάσει το πιο σημαντικό κομμάτι της....και κομμάτι του!!!
